Darüşşafaka'yı birincilikle bitiren Ahmet Rasim, daha sonra Posta Telgraf Nezareti'nde memur olarak görev aldı. Çeşitli gazetelere makaleler yazınca memurluk hayatı fazla sürmedi ve Tercüman-ı Hakikat'te gazeteciliğe başladı. Dönemin önemli gazetelerinden İkdam, Malumat, Sabah, Tasvir-i Efkar, Yenigün, Akşam, Zaman, Vakit, Cumhuriyet gazetelerinde yazan Ahmet Rasim 1927'de milletvekili seçildi ve ölene kadar bu görevini sürdürdü.

Ahmet Rasim edebiyat dünyasına çeviriler yaparak girdi ve çevirileri 1887'de "Edebiyat-ı Garbiyeden Bir Nebze" adıyla yayımlandı. Ancak asıl ününü "Resimli ve Haritalı Tarih-i Osmani" adlı eseriyle kazandı. Yayınlanmış yaklaşık 140 eseri bulunan yazar, yapıtlarında genellikle İstanbul yaşamını ve İstanbul halkının özelliklerini yansıttı. Ahmet Rasim yazarlığının yanı sıra Dede Zekai Efendi'den aldığı derslerle klasik Türk müziği alanında çalışmalar yaptı. Ahmet Rasim'in bir çoğunun güftesi de kendisine ait olan 65 bestesi bulunur.

Eserleri
İlk Sevgili, İki Sevgili, Bir Sefilenin Evrakı Metrukesi, Meyl-i Dil, Tecrübesiz Aşk, Makam, Ülfet, Şehir Mektupları, İki Hatırat Üç Şahsiyet, Romanya Mektupları, Cidd-ü Mizah, Gülüp Ağladıklarım, Muharrir Bu Ya, Falaka, Hakimiyeti Milliye, Şinasi